ترى الذبايح وأهلهـا مـا تسلينـي
أنا أدري إن المرض لا يمكن علاجه
أدري تبي راحتي لا يا بعد عينـي
حرام ما قصرّت يديـك فـي حاجـه
خذهـا وصاتي وأمانـه لا تبكينـي
لو كان لي خاطر ما ودي إزعاجـه
أبيك بـ يديك تشهدنـي وتسقينـي
أمانتـك لا يجـي جسمـي بثلاجـة
لف الكفن في يديك وضف رجلينـي
ما غيرك أحد كشف حسنه وإحراجه
أبيك بالخيـر تذكرنـي وتطرينـي
يجيرني خالقـك مـن نـار وهاجـة
سامح على ما جرى ما بينك وبيني
أيام نمشـي عـدل وأيـام منعاجـه
عيالي همي وأنا اللي فـيّ يكفينـي
علمهـم الديـن تفسيـره ومنهاجـه .