زمن غريب زمن عجيب كترت فيه الخطايا
قلوب متحطمة وقلوب ميتة باقى منها شظايا
أصدقاء فيه رحلوا وأعلنوا الرحيل من غير وصايا
لكن الدنيا حاجة تانية منها ابتدت الحكاية
فيها اتكتبت قصة وحكاية شعر وقصيدة ورواية
فى كل لحظة من ضربة قلم بنقول دى النهاية
لكن افتكر ان لحظة الموت فى الدنيا دى هى البداية
صديقى اللى كان زمان فى لحظة من حياته محايا
فى الدنيا دى ظنيت خير فى الناس لكن عسايا
الكلمة الحلوة فى عينى موجودة والنفاق من ورايا
صحيح اللى قال ان الناس خدعة فى عيونا والضلال ورا المرايا
لكن اقولك يا دنيا اقسملك ان الناس مابقت فارقة معايا
انا فى حياتى ماعشت يوم زى الصبايا
الاّه فى الصبح والانين الضهر والدموع فى مسايا
مفتكرش يوم حد سهر يجفف بكايا
او حتى حاول يخفف عنى ويكشف دوايا
عشت حياه مش ليا ولا عوزاها ولا عوزانى ولا على هوايا
دورت كتير فى كل الدروب وحدايا
على حاجة واحدة بس وهى سعادتى وهنايا
اكتشفت انى زى الناس فى كل حاجة إلا ان بلاهم يختلف عن بلايا
بقلمى
ليلى خلف
4 \ 7 \ 2011
من قصايد الديوان
ابتدت الحكاية
العرض العادي
